Gelukkig Nieuw jaar

De schemerzone van de zogenaamde tijd

Sleept het oud jaar naar vernieuwen

Een weemoedig klokkenspel echoot ‘t hieuwen         

Kreunend zuchtjes wind/t bevrijd                                  

                                                                                              

Natuur betoogt orkanen                                                  

Golvend aanwas woek’rend gewicht                         

Onthult hoe dodelijk de koers ontwricht

Zaait zicht op hoop en zorgorganen                             

                                                                                              

De wee-donkere mysterie van de nacht

fonkelt wat immer verder leeft

hemelse glorie rijk doorweefd/t

Pulserend Nieuw, vredevol en zacht.

~~~~~~

De eer, mijn lieve vrienden

Om het leven naar eeuwigheid te voeren

Kunnen wij, vanuit vergankelijkheid beroeren.

                                                           Mykey 

Ode aan Theo

Theo ontmoeten, dat was een stukje thuiskomen wat een warme, diepmenselijke man. 
En wat een rust straalde hij uit, heerlijk.

Er was een tijd dat d’aarde haar gezicht

Wat treurig stond en ongericht

Wat dor, en zoekend in een waas

Soms dreunend vol geraas

Tot jij, je deken warmte spreidde

en menig mens tot vreugd verleidde

met zicht op glorie en op droom

wevend in een plannenstroom

Mijn hart is op jouw festival

Ik hoor de echo’s door het Al

Je visie heeft de weg geschoond

Als zaad, dat, ons allen loont

                                           Mykey

uitdovend

Het was een bewolkte avond,

Een zilte afdronk van een druilige dag.

Smakend wat de nacht vermag

Ontstak, in de vage verte, een  lont 

Een helder licht zwom zwevend

heel dicht alsof w’ elkander konden raken

een kruimelspoor verlangend ontwaken

vervullend, warm en levend;

Tot de gloed is  heengegaan

Als ‘T leven z’n equivalent

Een korte schitter aan een donker firmament

In een uitdovend bestaan.

                                                        Mykey